Η παράδοση δεν είναι απλά μια πολιτιστική κληρονομιά, είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Είναι ο τρόπος που η ομορφιά αγγίζει την ψυχή, η ιστορία του τόπου ψιθυρίζει μυστικά και η μουσική αγκαλιάζει…Εκεί που τα όρια ανάμεσα σε ψυχή και σώμα ξεθωριάζουν. Εκεί γεννιέται το μεγαλείο ενός χορευτή.

Να χορεύεις για σένα…

Σαν θέλεις, άκουσ’ τα!

Ξεκινάει να παίζει το κλαρίνο, το βιολί κελαηδάει, γρατζουνάει το λαούτο, πιάνει τους σφυγμούς μας ο νταϊρές, το ντέφι. Σαν το κείμενο του κυρίου Γεωργουσόπουλου: ( https://xoroballomata.wordpress.com/2010/03/01/%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%BD%CE%B9-%CE%B3%CE%AF/

«Σαλόνια όπως αλώνια» (όταν το σαλόνι γίνεται χορευτικό αλώνι)…Για λίγες ώρες το μεγαλοαστικό σαλόνι έγινε αλώνι, ορχήστρα σατυρικού δράματος, πασχαλινό αναστάσιμο…

Ατέλειωτοι χειμώνες 

Σε μέρη, σε χωριά απομακρυσμένα, όπως το δικό μας, το Πανόραμα Γρεβενών, ο χρόνος μετριέται διαφορετικά. Αν υπήρχε ένα τραγούδι που να περιγράφει το παραπάνω αξίωμα, τους στίχους του τους έχει γράψει ο Μιχάλης Μπουρμπούλης και την μουσική ο Ηλίας Ανδριόπουλος. Το “Μην κλαις”, που τραγουδήθηκε αρχικά από…

Ήταν ένα σύνθημα τοίχου, κάπου ψηλά, στην οδό Αγίας Σοφίας, λίγο πριν την διασταύρωση με Ιασωνίδου και Αγίου Δημητρίου. Στο δεξί χέρι, στον τοίχο ενός σχολείου έγραφε:

“Να βρισκόμαστε, καμιά φορά, να πιανόμαστε απ’ τα χέρια, να ανταλλάσσουμε ιδρώτα και όνειρα ”

Να δω τον δρόμο απ’ την αρχή 

Μέσα σε τόσα…

Έχει γραφτεί, ξανά, εδώ η εμπειρία του να ζεις την μικρότερη ημέρα του χρόνου στο Πανόραμα:https://www.panorama-grevena.gr/%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%88%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%ac%ce%bd%cf%85%cf%87%cf%84%ce%b1/Έχουν αναφερθεί οι φυσικές δυνάμεις, το πώς εξηγείται δηλαδή το φαινόμενο της ισημερίας, όπως και τόσα ακόμα. Έρχεται, όμως, η στιγμή που η φιλοσοφία “παντρεύεται” με όλα αυτά και που καλείσαι να διαβάσεις τα…

“Φτάνω μέχρι..”, “έχω έρθει”, “είμαι μέρος, μέλος του συνόλου”, “αποτελώ τμήμα της περιουσίας κάποιου “. Τα παραπάνω είναι κάποιες από τις επεξηγήσεις της λέξης”ανήκω”, από τις αρχαιοελληνικές ρίζες της, έως και σήμερα. Με κάτι τέτοια θα καταπιαστεί το αρθράκι. Τα βρίσκω άκρως επίκαιρα, με όσα βίωσα ξανά, άλλο ένα καλοκαίρι,…

Ήταν, λέει, ένας γεωργός κάποτε και σκάλιζε και περιποιούνταν τον μπαχτσέ και τον κήπο του. Λουλούδια, δέντρα, λαχανικά. Έσκαβε, πότιζε, έβαζε λίπασμα, βοτάνιζε, ξεβοτάνιζε. Ένα απόγευμα, βιώνοντας ένα κράμα κούρασης και ικανοποίησης, ξάπλωσε κάτω από ένα δέντρο, να βρει σκιά, ησυχία στα μέσα του, να ανασυνταχθεί…

Στρώσε μου στην ρίζαΕκεί,…

Μ. Δευτέρα 18 Απριλίου 2022

«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα·ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καί τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος…

Μεγάλος κόσμος

Μεγαλώσαμε με παππούδες και γιαγιάδες, που η λαλιά τους είχε πλούτο. Λέξεις κομμένες, ντοπιολαλιές αναμεμειγμένες με την ιστορία του τόπου. Σλάβικα, τούρκικα, επιρροές απ’ την βλάχικη διάλεκτο, όλα ένα χαρμάνι ευωδιαστό. Μεγάλωσαν οι άνθρωποι και μαζί μεγάλωσε και το χωριό, το Πανόραμα, τα σύνορα και την ματιά…