” Το είχε κι έπινε, στα τελευταία της, η μάνα κι εγώ το κράτησα σαν Ανάμνηση ότι, εκτός από πίκρες, της έδωσα κι ένα ποτήρι νερό…”
Η εποχή της καραντίνας, του “μένουμε σπίτι”, έγινε για μας αφορμή να κάνουμε λιγάκι όπως τότε, παλιά, που “κάθονταν ο γέρος σντκώχ”, που έλεγε ο Παπα-Θύμιος και για να περάσει ο χρόνος έλεγαν ιστορίες παλιές, έφτιαχναν κι από καμιά φανταστική, αναμόχλευαν την μνήμη, σκάλιζαν την φωτιά, σε καμιά σόμπα ή στο τζάκι. Τραγουδούσαν, κουβέντιαζαν, θυμόνταν και θύμιζαν, γιατί “η μνήμη σου είναι η ψυχή σου”!Μια προσπάθεια να μαζευτούν παλιές φωτογραφίες, παλιές ιστορίες. Αυτές που θα μας πάνε παρακάτω… Υπό τους ήχους…
https://www.youtube.com/watch?v=peZAVDdMQuk
.
