Εκεί πέρα – πέρα και αντίπερα
στα μαρμαρένια αλώνια
μάτια μ’ έμορφα
ματάκια μ’ ελάτε ‘δω

Εκεί λυχνούν – λυχνούν  οι δώδεκα
κόρη ξεσκιβαλνούσε
μάτια μ’ έμορφα
ματάκια μ’ ελάτε ‘δω

Κι η μάνα της την έλεγε
κι η μάνα της την λέει
μάτια μ’ έμορφα
ματάκια μ’ ελάτε ‘δω

Φεύγα κόρη μ’ απ’ τον κουρνιαχτό
φεύγα κι από τον ήλιο
μάτια μ’ έμορφα
ματάκια μ’ ελάτε ‘δω

Εγώ τον ήλιο αγαπώ
τον κουρνιαχτό τον θέλω
μάτια μ’ έμορφα
ματάκια μ’ ελάτε ‘δω

Κι αυτόν τον πρώτο λυχνιστή
άντρα θε να τον πάρω
μάτια μ’ έμορφα
ματάκια μ’ ελάτε ‘δω