Παπάρα με γάλα
Χαρά και λύπη μαζί. Ξημερώνει Τρίτη 12 Μαΐου, τώρα που γράφω, τρεις παρακάτι, αλλά πρέπει να πάρω τα πράγματα απ’ την αρχή…
Σάββατο, 9 του Μάη, μέρα ζεστή 
Γύρω στις 19:30 είπαμε να πάμε μια βόλτα με τον Γρηγόρη και την “μαμά Ιουάννα”, όπως την λέει χαρακτηριστικά. Ορδές συμπολιτών ξεχύθηκαν για την παραλία της πόλης, προορισμός που αγαπάμε κι εμείς βέβαια, αλλά αφήνουμε να κατακάτσει η φλόγα της “επανάστασης” και της μόδας μέχρι να ξαναπάμε. Λογικά σύντομα, καλά να είμαστε δηλαδή, που θα ανοίξουν -όσα το καταφέρουν με αυτά που συμβαίνουν- τα καφέ της ραστώνης με θέα τον Όλυμπο και θα υπάρξει χώρος για βόλτα. Κλείνει η παρένθεση “παραλιακό μέτωπο” με θέα τον Λευκό Πύργο και επιστρέφω στα πέριξ των Συκεών. Άλσος η επιλογή. Μικρό, ταπεινό, με πολλή δουλειά ακόμα μπροστά του, αλλά έχει αξιοποιηθεί αρκετά ήδη και γίνονται δροσερές βολτίτσες εκεί “στο βουναλάκι”! Είναι και κοντά, όπως και οι παρυφές του Σέιχ – Σου απ’ την άλλη. Ευκαιρία για λίγη προσομοίωση στην “Άγρια ζωή” της Πίνδου, όπως το Πανόραμα, μια ανάσα απ’ την Βάλια Κάλντα ή οι Αμυγδαλιές, στα Γρεβενά, που έχουμε την τύχη να έχουμε έδρα κι εγώ και η σύζυγος, αλλά και ο μικρός.
Καλότυχος αυτός που έχει ένα χωριό και ένα σπίτι στο βουνό. Φαντάσου να έχεις δύο επιλογές και σχετικά κοντινές η μία με την άλλη; “Τα τυφλά πουλιά τα κάνει ο Θεός φωλιά”, με έδειξε και είπε με νόημα, πριν χρόνια, ο αδερφός. “Και τα… κουφά”, συμπλήρωσα!Μεγαλωμένοι πολλά καλοκαίρια στο χωριό, με κοπάδια πρόβατα, κότες, σκυλιά, γομάρια… Πολλά γομάρια κάποτε, είδος προς εξαφάνιση τώρα. Ζώα ταπεινά, υπομονετικά, χρήσιμα για τους τζομπαναραίους, κουβάλησαν σχεδόν τα πάντα. “Οχήματα μικρών αποστάσεων”, γκαρίσματα. Με τέτοιους ήχους ξυπνούσαμε τα καλοκαίρια στο χωριό, με το “γομάρ τς Λάζινας στον αυλαγά”! Συνήθως, το γάλα το παίρναμε με το κακάβι,κάθε πρωί, με τον Χρήστο. Θυμάμαι μαλώναμε ποιος θα το κουβαλάει. Γίδια είχε ο Λάζος, γίδιο γάλα έπινάμε. Το έβραζε η γιαγιά, πίναμε εμείς, έκανε παπάρα με ψωμί κι έτρωγε ο παππούς, πρωί και βράδυ.
Όταν πάμε στην πεθερά, τρώω παπάρα με γίδιο γάλα, γιατί το έμαθα και μ’ αρέσει αλλά είναι πιο νόστιμη η ανάμνηση, κάποιες φορές! Η πεθερά έχει γίδια, κατσίκια δηλαδή στα… κυριλέ, έχει κότες, κοκόρια, γουρούνια, σκυλιά, γατιά, είχε και κουνέλια όταν αρραβωνιαστήκαμε, μαζί με 2 μελίσσια που αγαπούσε να τα φροντίζει ο μπατζανάκης ο Χάρης. Η αρκούδα τα αγάπησε παραπάνω αυτά. Άνιση η κόντρα!Ζωή κτηνοτροφική και αγροτική. Χωράφι και ζώα. Παλιακά λίγο, ζόρικα πολύ, αλλά ζωή που σε κάνει αυτάρκη, όσο γίνεται πιο ανεξάρτητο. Όταν μαθαίνεις στα ζώα, πολλές φορές από ανάγκη, άλλες από επιλογή, ξεμακραίνεις απ’ τους ανθρώπους. Όχι απαραίτητα κακό αυτό!

Ψηλά την χτίζεις την φωλιά…
Κλείνει η δεύτερη, μεγάλη αυτή την φορά, παρένθεση. Ίσα ίσα προλάβαμε και μπηκαμε στο αλσάκι Συκεών, χαιρετίσαμε την Σίσσυ που βρήκαμε στον δρόμο, καθώς χώρισαν οι στράτες μας και στα πρώτα βήματα είδαμε ένα μπούγιο πιτσιρίκια μαζεμένα πάνω από “κάτι”, να φωνάζουν. Φτάσαμε κοντά και είδαμε ένα τρομαγμένο πουλί να περπατάει, κουνώντας μάταια τα φτερά, κουτσαίνοντας εμφανώς. Φοβισμένο. Ο Γρηγόρης φώναξε: “Σταματήστε”! Τα παιδιά σταμάτησαν. Τους εξήγησα ήρεμα πως το πουλί τρομάζει και το κατάλαβαν. Τα παιδιά είναι μυστήρια πλάσματα. Εύκολα παρασύρονται, φωνάζουν, πειράζουν, τρομοκρατούν, αλλά ακόμα πιο εύκολα κατανοούν το σωστό, όταν εξηγηθεί ήρεμα, αγαπητικά. Η Γιάννα πήρε το τρομαγμένο πουλί στα χέρια. Για κοράκι το πέρασα, αρχικά. Κουρούνα, καταλήξαμε πως, είναι. Τα παιδιά έτρεξαν και μας έφεραν ένα μικρό τελάρο. Είναι της πράξης τα παιδιά, δεν τους αρέσει η θεωρία! Ψάξαμε για κτηνίατρο ή κάτι τέτοιο. Είχε κοντά, πήγαμε, ήταν κλειστά. “Σαββάτο ρε γαμώτο”, σκέφτηκα απ’ έξω.
Εκτός απ’ τα τυφλά πουλιά, ο Θεός κάνει φωλιά και στα κουτσά, επίσης! Το ένα του ποδαράκι είχε σπασμένα τα τρία δαχτυλάκια και ήταν σχεδόν διπλωμένο στην μέση. Υποθέτω πως θα έγινε από πτώση από κάποια ψηλή φωλιά. 
“Ψηλά την χτίζεις την φωλιά και θα λυγίσει ο κλώνοςκαι θα σου φύγει το πουλί και θα σου μείνει ο πόνος”(Βαμβακάρης, αλλά φοβερή εκτέλεση από Παπάζογλου)Μουσική η παρένθεση την φορά αυτή! (Νίκος Παπάζογλου – Ψηλά τη χτίζεις τη φωλιά – YouTube)
 Ούτε από ηλικία πτηνών γνωρίζω, αλλά οι κινήσεις του όταν το χαϊδεύαμε στο κεφάλι, στην διαδρομή, για να ηρεμήσει, πρόδιδαν “έφηβο” ας πούμε. Σαν να περίμενε για να ταϊστεί στο ράμφος, αλλά και έτοιμο να πετάξει, παράλληλα. Το πήγαμε σπίτι, στο μπαλκόνι. Ο Γρηγόρης συμφώνησε να γίνει φωλιά του ένα κουτί μεγάλο από κάτι παιχνίδια του, η Γιάννα που (σε αντίθεση με το μέσο ελληνικό σπίτι) ηγείται στις χειρωνακτικές εργασίες στο δικό μας κόλλησε έξτρα χαρτόνια να δίνουν ύψος και έτσι πήγαν χαμένες οι προσπάθειες του “Τσάμπι” να περάσει το ψηλό εμπόδιο και να βάψει σε χρώμα κιτρινωπό, σαν τις κουτσουλιές του, το μπαλκόνι και τα playmobill του μικρού.Ταΐσαμε με γάλα και ψωμί τον νέο φίλο. Παπάρα κι αυτός, με γάλα αγελαδινό, να και λίγο τσουρεκάκι και λίγο νερό. Έδειξε να του αρέσει πολύ. Έκανε μια – δυο απόπειρες απόδρασης ακόμα, μάταια και προσαρμόστηκε. Έκραξε καναδυό φορές και μόλις βράδιασε και αντιλήφθηκε πως όλα είναι καλά και ασφαλή εδώ, την έπεσε. Κούρνιασε, που λέμε! 

Ρώτησα μετά τον Γρηγόρη, γιατί φώναξε στα παιδάκια. Χρησιμοποίησε πρώτη φορά την λέξη “ταυτόχρονα”. “Τρόμαζαν τον Τσάμπι και ταυτόχρονα εκνεύριζαν εμένα”, είπε!Μετά ειδοποιήσαμε με μήνυμα την αγαπημένη του και κατά έξι μήνες μικρότερη ξαδέρφη του, την Μαρία. Στην άμεση βιντεοκλήση για να δει τον Τσάμπι, μας είπε πως και αυτή έχει ένα κοράκι. Τον Μίχο! (😂)Χρησιμοποιώντας κι εγώ την ίδια λέξη… ταυτόχρονα λοιπόν με τα παραπάνω, να πω πως ευτυχώς με πρόλαβε ο μικρός και βάφτισε το πουλί. Λόγω ομοιότητας με κοράκι θα το φώναζα Κασναφέρη, λίγο πιο συμπαθής απ’ τον Κάκο. Ομολογώ πως πρέπει να αφήνω τα παιδιά να επιλέγουν!
Κυριακή, 10 Μαΐου 2020Η Γιάννα έφυγε για δουλειά χαράματα. Θα τον ταΐσω εγώ, είπε απ’ το βράδυ. Δώσε λίγο γάλα και νερό κι εσύ. Η όψη της είχε αλλάξει απ’ όταν φέραμε το πλάσμα αυτό στο σπίτι. Καταλάβαινες αμέσως πως το πονούσε το ζωντανό. Ο άνθρωπος πρέπει να έχει επαφή με την φύση, με τις ψυχές των ζώων. Ισορροπεί. Γνωρίζει, μεν, την χρησιμότητά τους στα όσα δίνουν για να τραφεί, γάλα, κρέας, αυγά, μέλι, μα πιο πολύ γνωρίζει πως η ίδια η φύση χαμογελάει όταν οι ψυχές των πλασμάτων της είναι ήρεμες. Στα βουνά, στα δάση, στις θάλασσες, τα πλάσματα παλεύουν ζώντας μια άγρια ζωή, άνιση τις περισσότερες φορές όμως, δύσκολα αναπληρώνεται το συναίσθημα που νοιώθει ο άνθρωπος όταν φροντίζει ένα απ’ τα αδύναμα πλάσματα αυτού του πλανήτη.
Πριν πάω για δουλειά το απόγευμα εγώ, πέρασα για λίγο απ’ τους δικούς μου. Εξιστορώντας τα γεγονότα και περιγράφοντας την ιστορία, είπα πως θα πάω τον “φτερωτό, τραυματισμένο φίλο” σε ένα κοντινό κτηνιατρείο, την άλλη μέρα. Η μάνα μου, μου είπε πως πιο σωστό θα ήταν να ψάξω για ειδικό για πουλιά ή για τραυματισμούς ζώων. Ομολογώ πως οι μεγάλοι και τα παιδιά είναι το ίδιο σοφοί και πρέπει να ακούω συχνότερα τις συμβουλές τους!Έψαξα λίγο στο ίντερνετ. “Δράση για την Άγρια Ζωή”, περίθαλψη τραυματισμένων ζώων έλεγε το link και μου φάνηκε σχετικό. Πήρα τηλέφωνο, ανταποκρίθηκε ένας τύπος. Του εξήγησα συνοπτικά και μου ζήτησε να στείλω φωτογραφίες του πτηνού, επισημαίνοντας πως είναι λάθος διατροφή το γάλα, που δεν το μεταβολίζει εύκολα και το τσουρέκι. Έστειλα ένα e-mail με φωτογραφίες, μου εξήγησαν πως φαίνεται σε άσχημη κατάσταση και πως πρέπει να δίνω νερό, για να μην αφυδατωθεί. Μου είπαν να τον πάω στον χώρο τους το πρωί, αν μπορώ και αν το ζωντανό τα καταφέρει. Δεν μου άρεσε το τελευταίο, θύμωσα. “Τι πάει να πει αν τα καταφέρει; Φυσικά θα τα καταφέρει, εδώ έπεσε από ψηλά και έζησε, έφαγε bullying από δέκα πιτσιρίκια, μπήκε σε τελάρο, τώρα ζει σε μια ιδιότυπη φυλακή, καραντίνα ας πούμε κι αυτός…”. Πήρα τηλ στο σπίτι, βραδάκι. “Μια χαρά είναι, την έπεσε για ύπνο τώρα”.Περίμενα να ξημερώσει Δευτέρα. Του δώσαμε λίγο νερό με τον Γρηγόρη, μας έριξε κάτι κραξίματα – μπινελίκια. Ξεθάρεψε! Τραυματίας Τσάμπι. “Τσάμπι Αλόνσο;”, ρώτησα τον μικρό. “Όχι Αλόνθο, μπαμπά. Τσάμπι τον λένε, είναι ο καλύτεροθ φίλοθ μου! Ήθελα να είχα γνωρίθει και την μαμά του.””Μην ανησυχείς. Αν γίνει καλά θα πάει να την βρει. Μπορεί και να έρθει στο κάγκελο, εδώ στο μπαλκόνι, να μας πει ευχαριστώ και να μας χαιρετίσει.””Ναι μπαμπά”!” Θα πω τον παππού να έρθει, να τον πάμε στους ανθρώπους που θα τον κάνουν καλά.”

Ο πατέρας είναι παπάς. Ο Τσάμπι, μοιραία, είτε έτσι είτε αλλιώς θα είχε αντάμωση μαζί του Δευτεριάτικα. Ευτυχώς γι’ αυτόν και για τον γερό οργανισμό του, συναντήθηκαν… “έτσι”! Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε. Παππούς οδηγός, οι τρεις μας πίσω. Είδε τελάρο και μάγκεψε ο Τσάμπι το πτηνό! Είχαμε βάλει χαρτί για πάτωμα και το… ζωγράφισε λιγάκι, σε φόντο κίτρινο. Έκανε μια – δυο μαγκιές να πετάξει, δεν συνέχισε, απόλαυσε το ταξίδι. Φιλοσογημένο το πουλί!
Η “Δράση για την Άγρια Ζωή” βρίσκεται στο όριο του “γαλλικού ποταμού”. Με το που περνάς την γέφυρα, επί της Εθνικής οδού, βγαίνεις δεξιά στο parking. Από εκεί μέσα έχει μικρή έξοδο που σε περνάει κάτω απ’ την Εθνική, σε πάει απ’ την απέναντι πλευρά και συνεχίζεις παράλληλα, στην ίδια κατεύθυνση (προς Κατερίνη). Σε 200 μέτρα συναντάς την “Mercedes Ιωαννίδης” και στρίβεις στο δρομάκι, στο τέλος του οποίου, άλλα 200 μέτρα πες, έχει δυο σπιτάκια ξύλινα. Θα δεις αρκετά ζώα απ’ έξω, κυρίως σκυλιά, έχει κι άλλα τριγύρω. Το ζώο που το φροντίζεις έχει όψη γαλήνια, ήρεμη. Βγήκε ένα παλικάρι, του δώσαμε το τελάρο με τον Τσάμπι τον οποίο χαιρετήσαμε. Αφήσαμε και ένα σημείωμα με το σύντομο ιστορικό και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας.

Αντί επιλόγου
Η ζωή των ανθρώπων είναι άγρια, η ζωή στις μεγαλουπόλεις λίγο παραπάνω. Βία, σκοτωμοί, ναρκωτικά, τροχαία ατυχήματα, εξαρτήσεις, άγχος, τρέξιμο, ανεργία, φτώχεια, αποξένωση.“Της μοίρας μας το τραύμα το βαθύ, διαδίδεται με τύμπανα πολέμου…”(εδώ οι φοβεροί στίχοι: Άγρια ζωή Στιχοι • Lyrics Νταλάρας Γιώργος )
Καμιά φορά, όποτε μπορούμε, αν παρατηρήσουμε κανένα πλάσμα τραυματισμένο, να θυμόμαστε πως κάποιοι άνθρωποι αφιερώνουν χρόνο και αγάπη και φροντίδα για να τα γιατρέψουν, αν μπορούν. Μπορούμε να επικοινωνήσουμε για ένα “μπράβο” ή μια οποιαδήποτε βοήθεια. Καλή ευκαιρία για μας, σαν Σύλλογος, ίσως…Ξημερώνει Τρίτη. Ακόμα δεν χαλάσαμε την φωλιά – κουτί του Τσάμπι. Έχω ένα αίσθημα λύπης που δεν είναι εδώ, έχω ένα αίσθημα χαράς και ελπίδας για εκεί που είναι. Χαρμολύπη για έναν φίλο.Ποιος ξέρει; Μπορεί, κάποια στιγμή, να έρθει στο κάγκελο.
Καλή λευτεριά, Τσάμπι!

Χρήσιμοι σύνδεσμοι για την Δράση για την Άγρια ζωή:http://www.drasi-agriazoi.gr/index.php
https://www.facebook.com/drasiagriazoi/

e-mail: mail@drasi-agriazoi.gr

Όσο γράφονταν τα παραπάνω, είχα συντροφιά τους ήχους απ’ το…Άγρια ζωή-Γιώργος Νταλάρας – YouTube

Τρίτη 12 Μαΐου, 5 καικάτι… πρωί!       

                                                                                                                                                      Πανοραμίξ…—