«Αγαπητέ Θεέ…»
«Θεέ μου, τι μπλε ξοδεύεις, για να μην σε βλέπουμε»
Οδ. Ελύτης
Με την σειρά μου λοιπόν θα ξεκινήσω υπό την επιρροή του λατρεμένου Ελύτη(που μια δασκάλα από τα μέρη μας μου έμαθε να τον αγαπώ στα παιδικά μου χρόνια) και θα πω… «Θεέ μου, τι πράσινο ξοδεύεις, για να μας δείχνεις ότι υπάρχεις». Η πρώτη κίνηση φτάνοντας στο χωριό ήταν, είναι και θα έιναι για πολύ ακόμα, το άνοιγμα του παραθύρου στο αυτοκίνητο για να νιώσω τον αέρα, να ακούσω τούτο το μοναδικό θρόισμα, να θωρώ το πράσινο της φύσης λες κι είναι η πρώτη φορά που ζωντανεύουν οι αισθήσεις… Μια βαθιά εισπνοή και αμέσως παίρνουν ζωή όλα τα κύτταρα…ένα προς ένα… «πάρτε οξυγόνο» που έλεγε κι η γιαγιά…κι όντως, τούτο το οξυγόνο λες κι ήταν διαφορετικό απ’τ’άλλα φιλτράριζε όλο το καυσαέριο της πόλης!!! «Τα θκαμ τ ιγγόνια διν αρρώστσαν καμιά φορά»…έτσι έλεγε κάθε χρόνο..και τώρα στον δικό της κόσμο πια, στην δική της πραγματικότητα, πάλι αυτό λέει. Δεν θα μιλήσω για συναισθήματα και για εικόνες…έχω μέσα μου τόσα πολλά που δεν μπορώ να βρω τρόπο να τα διατυπώσω σε πέντε ηλεκτρονικές-αράδες. Θα αφιερώσω αυτό το κειμενάκι στην μαγεία και στην ομορφιά που κρύβει το άγριο της φύσης. Εδώ μιλάμε για 50 και βάλε αποχρώσεις του πράσινου (και όχι του «Γκρι»). Πράσινο..ας κλείσουμε τα μάτια..τι μας έρχετε στο νου? Φύση, Άνοιξη, δέντρα, λουλούδια, λιβάδια…Ζωή λεω εγώ!!! Χρώμα θεραπευτικό που ενδείκνειται λέει για καλό FengShui. Ο Θεός μας το ΄δωσε…πίσω απ’το μπλε «κρύβεται» για να μας γαληνεύει, δείχνοντας την ύπαρξη του μεγαλείου του.
Μια μικρή βόλτα αρκεί για να ανακαλύψει κανείς το μεγαλείο αυτό. Η χλωρίδα της περιοχής αντικατοπτρίζει ένα καταπληκτικό τοπίο, ένα σπουδαίο οικοσύστημα (που λέμε και στην δική μου γλώσσα!!). Οι μοναδικής ομορφιάς εικόνες ξεχειλίζουν από ζωή. Προσεγγίζοντας, λοιπόν, τον φυτικό αυτόν παράδεισο από μια πιο επιστημονική πλευρά αξίζει να αφιερώσουμε λίγο χρόνο και να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πόσο σημαντική είναι ολόκληρη η περιοχή της Βόρειας Πίνδου όσον αφορά την χλωρίδα και την πανίδα της. Αποτελεί ένα μεγάλο σπίτι, μια ζεστή αγκαλιά για χιλιάδες και ίσως εκατομμύρια πλάσματα του Θεού!!! Άλλωστε οι ονομασίες που έχουν δοθεί δεν έιναι τυχαίες… «ζεστή κοιλάδα»…κι όπως έχει μείνει από τους Βλάχους… «Βάλια Κάλντα»!!! Ένας επίγειος παράδεισος από την δική μου σκοπιά… Περπατώντας κανείς μέσα στις κοιλάδες και τα δάση της περιοχής, που είναι λες και βγήκαν από τα παραμύθια, μπορεί να μην συναντήσει ξωτικά, νάνους και γίγαντες αλλά ένα σωρό άλλους φίλους…(εγώ ακόμη πάντως νιώθω σαν την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων…γιατί μιλάμε για ένα θαύμα της φύσης!! ) Εκτεταμένα δάση Μαύρης Πεύκης ( Pinusnigra) και Οξυάς (Fagussilvatica) στολίζουν πολλές σελίδες του παραμυθιού και καθώς το νήμα ξετυλίγεται ανακαλύπτει κανείς ολόκληρα μνημεία της φύσης που είναι ανθεκτικά στον χρόνο και στο κλίμα όπως το γνωστό Ρόμπολο ( Pinusleukodermis)…η κάθε ονομασία δεν είναι τυχαία λοιπόν…κάνοντας μια μικρή παρένθεση αξίζει να αναφερθούμε και στο όνομά μας…Κουπατσαραίοι!!! Από την βλάχικη λέξη «κουπάτσιου» που σημαίνει βελανίδι…και ακόμη και μέσα στο χωριό βρίσκει κανείς Βελανιδιές (Quercusroburή και Δρυς ). Καθώς ψάχνουμε όμως τα μικρά σκιουράκια που όλοι λένε πως αγαπούν τα βελανίδια, ανακαλύπτουμε μια πύλη μαγική, με μοναδικά είδη ή αλλιώς «ενδημικά» που τα λένε και οι μεγάλοι…415 τέτοια μαγικά είδη…και είμαι σίγουρη πως υπάρχουν πολλά πολλά ακόμα που κανείς δεν έχει βρει. Κι όπως όλες οι μικρές νεράιδες έχουν ένα όνομα έτσι και όλα αυτά τα όμορφα άγρια λουλούδια μπορούμε να τα φωνάζουμε με το όνομά τους!!! Σολδανέλα της Πίνδου (Soldanellapindicola), Σιλένε της Πίνδου (Silenepindicola), Φριτιλλάρια η Ηπειρωτική (Fritillariaepirotica),Λαδανιά η αλβανική (Cistus albanicus),Βιόλα η αλβανική (Viola albanica), Θύμος ο τευκριοειδής (Thymus teucrioides), Δύανθος ο αιματοκαλυκοειδής (Dianthus haematocalyx ssp. pindicola), Λείριο το αλβανικό (Lillium albanicum)…Μινουάρτιες του Μπαλτατσί (Minuartia baldacii), Βορμουελέρες της Τύμφης (Bormuellera tymphaea) και Καμπανούλες του Χώκινς (Campanula hawkinsiana) νεραϊδοσκονίζουν τις πανέμορφες βουνοπλαγιές και εκεί στον δρόμο με τις Βιόλες (Viola dukadjinica) μας δείχουν μονοπάτια που φτάνουν σε ονειρεμένες κοιλάδες με τρεχούμενα νερά, λίμνες και ρυάκια. Τα κρυστάλλινα νερά που ζωγραφίζουν με την σειρά τους το τοπίο φιλοξενούν άλλον έναν μαγικό μικρόκοσμο με 7 “Βασίλεια”-είδη αμφιβίων, 10 “Βασιλικά τάγματα”-είδη ερπετών, 70 “Πριγκιπικά φρούρια”-είδη πουλιών και 17 “Γίγαντες”-θηλαστικά!! Και για την προστασία όλων αυτών υπάρχουν πάνω από 86 είδη “Φρουρών” , τα γνωστά και φημισμένα “Γρεβενιώτικα Μανιτάρια”!!!
Όλοι μας έχουμε ακούσει από παιδιά για αυτή την πολυσυζητημένη αρκούδα που κατεβαίνει συνέχεια στο χωριό μας. Υπάρχει!! Και το όνομά της επισήμως είναι Ursusarctos. Όσο κι αν μας τρομάζει και μόνο η ιδέα της, πρέπει να μάθουμε με την σειρά μας στα παιδιά, τα ανίψια και τα εγγόνια μας πως είναι από τα πιο ευγενικά και ακίνδυνα ζώα που βιώνουν καθημερινά την απειλή όλων μας (θα ακολουθήσει όμως σχετικό άρθρο για την καφέ αρκούδα από συγχωριανή που αν μπορούσε θα την έκανε κατοικίδιο!! Χαχα). Ζαρκάδια (Capreolus capreolus), Λύγκες (Lynx lynx), Αγριόγατοι (Felis sylvestris) και Αγριόγιδα (Rupicapra rupicapra) περνούν από τα τοξωτά γεφύρια και πλησιάζουν τα γάργαρα νερά για να δροσιστούν και να δώσουν ελπίδα στους «πρίγκιπες» των λιμνών, τα ελληνικά μας βατράχια (Rana graeca), πως θα έρθει μια όμορφη πριγκίπισσα να τους δώσει το ποθητό φιλί…!!! Και φτάνει η στιγμή που σηκώνουμε το κεφάλι προς το απέραντο γαλάζιο του ουρανού για να υμνήσουμε τον δημιουργό τούτης της επίγειας μαγείας και ονειρευόμαστε πως είμαστε πουλιά και ταξιδεύουμε όπως η Χιονάδα (Eremophilla alpestris)-το πουλί των αλπικών λιβαδιών, ο διπλοκεφαλάς (Lanius excubitor), ο σπάνιος βασιλαετός (Aquilla heliaca), ο χρυσαετός (Aquilla chrysaetos), το σαϊνι (Accipiter brevipes) και ο χρυσογέρακας (Falco biarmicus). Φτιάξτε την εικόνα…!!! Όλοι μας καθώς χαζεύουμε τα «ταξιδιάρικα πουλιά» ξαπλώνουμε στις φτέρες (Pteridiumaquilinum) και ζωγραφίζει ο νούς μας τον γαλάζιο καμβά με σχέδια «συννεφωτά»!!! Αλλά ένα επίμονο “Τακ τακ τακ” μας επαναφέρει απ’το όνειρο!! Μα τί να έιναι αυτό το κοφτό άκουσμα? (σαν μελωδία staccato..!! ) Κάποιος επίμονος Δρυοκολάπτης που «ραμφίζει» τα πεύκα…μια ζωηρή Μεσοτσικλιτάρα (Dendrocopus medius) ή κανένας νευρικός Λευκονώτης (Dendrocopus leucotos).
Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες και να φτιάξω ένα παραμύθι χωρίς τέλος μιλώντας για φυσικά παλάτια, τρεχούμενα νερά και μαγεμένα δάση. Δεν θα το κάνω απλά και μόνο για να δώσω το έναυσμα για έναν ή και πολλούς περιπάτους που θα ανοίξουν τις πύλες για του καθενός τα παραμύθια…(Προσοχή όμως μην ζωντανέψουν οι δράκοι και τα ξωτικά από κάποιο “μαγικό μανιτάρι”…!!! ) Κι επειδή ξεκίνησα ποιητικά, σκέφτομαι να κλείσω συγγραφικά με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ με τίτλο “ Αγαπητέ Θεέ”…
“Αγαπητέ Θεέ,
Μπράβο! Είσαι τέλειος! Πριν καλά καλά ταχυδρομήσω το γράμμα, μου απάντησες. Μα πώς το κάνεις?”
“Εντελβάις”
Υ.Γ. Μια μικρή συμβουλή..να διαβάζετε…οι μικροί εγκυκλοπαίδιες και οι μεγάλοι παραμύθια…γιατί τα παιδιά φτιάχνουν παντού τα παραμύθια ενώ οι μεγάλοι χρειάζεται να τα διαβάσουν!!!
http://www.youtube.com/watch?v=TrsRIvPZMQk
