(Εθελοντές, χωριανοί Πανοράματος Γρεβενών, στην κατασκευή τσιμενταύλακου, που θα φέρει νερό στο χωριό)

Φώτο: Αρχείο φωτογραφιών Δήμητρας Καλαμά

Μια παλιά φωτογραφία

Ξεκίνησε η (ανα)γέννηση του Συλλόγου, 11 χρόνια πριν. Έπρεπε να σκαφτεί ξανά η γη, είχε χρόνια έρημη. Η επανίδρυση, που ήταν σημαντική πρωτοβουλία και ενέργεια όσων ηγήθηκαν, ήρθε ως αποτέλεσμα 17-18 χρόνων “δουλειάς”, σύσφιξης σχέσεων, δεσμών, μιας παρέας νεότερης γενιάς. Καμιά φορά, βρίσκω και σκαλίζω έναν παλιό, αραχνιασμένο φάκελο. Έχει μέσα φωτογραφίες από όλη την δεκαετία του 90 και την επόμενη. Βρήκα μια τέτοια, παλιά, σήμερα και την κοιτούσα. Έχει γράμματα γραμμένα στο χέρι!Ναι, για έναν 20χρονο ή νεότερο, φαντάζει τρελό, εξωπραγματικό. Εποχή προ-ίντερνετ και κινητών. Για τα απλά λέω. Smart phones, social media κλπ ήταν μια μελλοντική, οργουελική ίσως, προφητεία που εκπληρώνεται σήμερα, στις μέρες μας. Τα γράμματα είναι γραμμένα σε σελίδες τετραδίων, αλλά και σε…ψηφοδέλτια, που βρίσκαμε παρατημένα στο Σχολείο και τα μαζεύαμε γι’ αυτό τον σκοπό. Μια γενιά ερωτική, γεμάτη χιούμορ!
Στο σημείο μηδέν, έναν χρόνο πριν γίνει πράξη η καταστατική ένωσή μας, για το τυπικό του πράγματος, δυο εκπρόσωποι της ίδιας παρέας, με αρκετή έμπνευση,τρέλα (χαζομάρα την λέμε εδώ!) και δράση μέσα τους, πήραν σπρέι και μπογιές. Έκαναν μια παρατημένη μπετονιέρα σήμα κατατεθέν της παρέας. Η παρέα μεγάλωνε, όσο κι αν οι υποχρεώσεις ή οι επιλογές, μας κρατούσαν μακριά. Η παρέα πήρε χρώμα!

Κάθεσέστε;; Σιούκτι!

Δεν αργήσαμε να “μπούμε στα πράγματα”, να προσεγγίσουμε, να πούμε άποψη, να μπούμε στο συμβούλιο. Ξέρω, πολλοί λένε “Σύλλογος” και εννοούν το Δ.Σ.όμως δεν είναι έτσι. Σύλλογος είναι όλοι. Είναι οι χωριανοί, οι φίλοι, οι γαμπροί και οι νύφες. Είναι τα μικρά και τα μεγάλα παιδιά. Είναι όσοι έστυψαν το μυαλό,να κατεβάσουν καμιά ιδέα και την μοιράστηκαν, όσοι εθελοντές έμπαιναν μπροστά. Σύλλογος είναι αυτό που λέει η λέξη. Συν και λόγος. Τα λόγια πράξη. Μάλλον…Πρώτα η πράξη και μετά λόγια! Έτσι είπαμε, έτσι κάναμε.
Ο “Πανοραμίξ” είναι ήρωας κόμικ. Από αυτόν “δανείστηκα” το ψευδώνυμο. Έχει Πανόραμα μέσα, εξάλλου, έχει και mix, ένωση! Δεν είμαι εγώ αυτός. Είναι ένα κομμάτι μου, που γεννήθηκε μαζί με το site. Και δω παρατσούκλια βρήκαμε οι περισσότεροι και περισσότερες που γράφουμε. Σαν να κάναμε μια άτυπη συμφωνία να δώσουμε στους εαυτούς μας ονόματα όπως έδιναν οι προ παππούδες του χωριού, χαϊδευτικά, προσαρμοσμένα σε μια νέα εποχή!Μπήκαμε στον 7ο χρόνο λειτουργίας του site, περίπου όπως υποσχεθήκαμε, βήμα – βήμα, δρόμο – δρόμο. “Πήγαινα το δρόμο – δρόμο…”, που λέει και το τραγούδι! Συν και… πράξη, σύμπραξη. Κοντά στην βάση, στο site επικοινωνίας προστέθηκαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λιγάκι πιο οργανωμένα (Άρη, θυμάσαι πώς ξεκινήσαμε το “Panorama dreams”;;!!), με παραπομπές απ’ το ένα στο άλλο. Facebook, Instagram, Twitter, YouTube. Ένωση είπαμε!Κερασάκι στην τούρτα (επικοινωνίας) ένα γκρουπάκι, που κι αυτό στην πλάκα, την δική μας πλάκα, ξεκίνησε. “Τι κάθεστε;; Σιούκτι…”! Άμεση επαφή, μέσω viber, αυτή τη φορά.
“Πρόσθεση από ανθρώπους να κάνεις στην ζωή και να αφαιρείς πάθη σου…”, μου είπε ένας παππούς, κάπου, κάποτε! Αφού συνεχίσαμε το βάδισμα, κρίθηκε και αποφασίστηκε ως σωστό να υπάρχει το σήμα μας, αυτό που το βλέπει το μάτι και ξυπνάει συναισθήματα. Αυτοί είμαστε. Μια βρύση, η Βαρή, ένα μανιτάρι, μια φτέρη. “Πέρδικα, πού ‘σουν στην φτέρη, ποιον να στείλω να σε φέρει;;”! Στείλαμε χαμπέρι. Στα προσεχώς, θα τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση. Παρελήφθη ήδη. Λίγες πινελιές μονάχα έμειναν! Στις εκδηλώσεις, που ήδη παλεύουμε και γίνονται θεσμός, έχουμε βάλει το μεγάλο μας χειμερινό, φετινό αντάμωμα. Κάτι καινούργιο, που δεν το ξέρουμε, έτοιμο μεν, μεγάλο στοίχημα δε.Τα ημερολόγια, κάθε χρόνο διαφορετικό θέμα, είναι κάτι που καθιερώθηκε. Έγινε ομάδα εθελοντών αιμοδοτών με επίσημη μορφή και καταχώρηση στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας. 

Αντί επιλόγου…
Υπάρχουν κι άλλα υπ’ όψιν. Έγιναν αρκετά, πολλά η λίγα, όπως το κρίνει ο καθένας και η καθεμία, με κέντρο το χωριό. Πολλές φορές κουράζεσαι, άλλες ενθουσιάζεσαι. “Τα παρατάω…”, λες και μετά “…έλα ρε, πώς θα μιλάμε;”!! Είναι πολύ σημαντικό να μπαίνεις, να συμμετέχεις, είναι πιο σημαντικό να ξέρεις και να αποφασίζεις πότε και πώς να αποχωρείς. Το συμβούλιο διευρύνθηκε, μπολιάστηκε κι άλλο. Πρόσθεση είπαμε, δεν είπαμε;;;!! Μοιράστηκαν ρόλοι, έγιναν ομάδες εργασίας, είναι και αυτοί οι… εξωτερικοί συνεργάτες! Πολλή βοήθεια, απ’ όλους. Τίποτα δεν θα γίνονταν αν δεν υπήρχε μαζική συμμετοχή και στήριξη από όλους, από κάθε σπίτι, από κάθε έναν και μία χωριανό, από κάθε φίλο που έγινε “Πανοραμίτης” και “Πανοραμίτισα”! Δεν ξέρεις ποτέ πώς αλλάζουν ή διαμορφώνονται τα πράγματα. “Εδώ που είμαι… είμαι”, που μ’ έμαθε να λέω ο “δάσκαλος” Γκουντής! Δυο χρόνια συνέχειας ακόμα, δυο χρόνια προσπάθειας διατήρησης, αλλαγής ή ανανέωσης. Μια περίοδος ετοιμασίας για να μπούνε οι επόμενοι και οι επόμενες. Παιδιά (και… κορίτσια!) που το χέρι τους πιάνει, το μυαλό “γεννάει”, η καρδιά και η περδικούλα τους “το λέει”!
Είναι όμορφο να σε ρωτήσουν κάποτε: – Τι έκανες με εκείνη την παρέα;Και συ να λες:- Προχωρούσα και ‘γω μαζί τους. Πήγαινα… το δρόμο – δρόμο! 

Υπό τους ήχους του:https://www.youtube.com/watch?v=FcBAd9UaqKA

Τετάρτη, 13 Νοεμβρίου 2019             

  Πανοραμίξ…