Σεισμός και πόνος

Είναι στιγμές που τις βλέπεις να συμβαίνουν μπροστά σου και εύχεσαι να ήταν σκηνές ταινίας στο σινεμά.Είναι πραγματικότητες που υπερβαίνουν τα ίδια τα εφέ του πιο ευρηματικού σκηνοθέτη.

Ένα κούνημα της γης, της ίδιας γης που πατάμε όλοι, ένα κτήριο που γίνεται συντρίμμια, άνθρωποι θαμμένοι, νεκροί, μεγάλοι, μικροί.
Εδώ, στα Γρεβενά, ήταν Σάββατο πρωί… ευτυχώς. Μόνο συντρίμμια. Εκεί, στην Αλβανία ήταν βράδυ, χαράματα, στον ύπνο. Τραγωδία. Άνθρωποι και κτήρια γίναν ένα.
Η Μαργαρίτα, ο Βασίλης, ο Λεωνίδας, ο Γιαννάκης. Άνθρωποι δικοί μας, του τόπου εκείνου μα μπορεί και πιο πολύ αυτού. Πιθανόν να έχουν συγγενείς πάνω, μπορεί και όχι. Έχουν, σίγουρα, συμπατριώτες τους, γνωστούς, φίλους, που πονάνε, που κλαίνε. Έχουν και εμάς, να είναι σίγουροι.Πονάμε και κλαίμε, προσευχόμαστε μαζί τους. Κάθε μας σκέψη είναι εκεί, κοντά τους, αν αυτό απαλύνει έστω και λίγο την πληγή.

Το Δ.Σ. του πολιτιστικού Συλλόγου Πανοραμιτών και φίλων εκφράζει, ως ελάχιστη κίνηση, την συμπαράσταση στους συνανθρώπους μας, της Αλβανίας, για τον πόνο που τους προκάλεσε ο πρόσφατος σεισμός.