Το μυστικό

“Άιντε, πέρασε ένα καλοκαίρι, άιντε και δεν μου ‘στειλες χαμπέρι”! Πολλά πράγματα σε λίγες μέρες, συμπυκνωμένα… χαμπέρια. Αλλαγές σε χώρους (πλατεία) και σε ήχους, μουσικά παντρέματα με… Μπρατίμια, γλέντια που ξεκινάν από ήχους έντεχνους, λαϊκούς και ρεμπέτικους και κλείνουν με τον πατροπαράδοτο τρόπο, ενός παλιού εθίμου που αναβιώνει κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου. Σπίτι-σπίτι, αυλή-αυλή, πόρτα-πόρτα, τραγούδι παρέας, συλλογικότητας, συμμετοχής. Είναι τέτοια η ζωή του καθένα που δεν μπορείς εύκολα να ξεστρατίσεις. Η δική μου δεν με αφήνει, εδώ και χρόνια, να είμαι πάνω αυτή την μέρα και το θέλω τόσο. Μια φορά, από συγκυρίες, βρέθηκα, έξι χρόνια πριν και οι μνήμες, οι ήχοι και οι εικόνες ρίζωσαν μέσα μου.

“Το καλό τραγούδι είναι σαν το μεγάλο μυστικό, που αποφασίζεις να το ξεστομίσεις δυνατά”, όπως μας έμαθαν από χρόνια οι φίλοι μας οι Αμανίτες και στις 8 Σεπτεμβρίου, στην γιορτή της εκκλησίας, στα Γενέθλια της Παναγίας και σε αυτό που ακολουθεί ζεις τα λόγια στην πράξη. Οι μύστες της παράδοσης ξεστομίζουν δυνατά αυτό που διδάχτηκαν από γενιά σε γενιά και το καλό τραγούδι γίνεται μεγάλο μυστικό και το μεγάλο μυστικό γίνεται καλό τραγούδι!

Αν μπορεί κάποιος σ’ αυτή τη ζωή, βέβαια, να ξεστομίζει δυνατότερα απ’ όλους μυστικό, αυτός δεν είναι άλλος απ’ τα παιδιά. Η αγνότητα, η καθαρότητα, η χαρά είναι αυτά που δεν γνωρίζουν από κρυφά πράγματα, από δεύτερες σκέψεις, από φωνές σιγανές, ψιθυριστές. Η παράσταση του Δημήτρη του Καρόγλου και της Σκιάς Όναρ το έδειξε και πάλι και αξίζουν ένα-δυο πράγματα ακόμα, μια-δυο προσθήκες που θα τα κάνουν να φωνάζουν αυθόρμητα και να χαμογελάνε περισσότερο, γιατί τόπος που έχει φωνή και χαμόγελο παιδιού είναι ευλογημένος τόπος.

“Καλό χειμώνα”, συνηθίζουμε να λέμε μετά από αυτές τις μέρες. Το εύχομαι σε κάθε έναν και κάθε μία από σας, φίλους και χωριανούς. Να έχετε το (κάθε) αντάμωμα σαν οδηγό στις ζωές σας, να το χαίρεστε, να το τραγουδάτε και να γεμίζετε τις ψυχές και τις καρδιές σας με προσμονή, κάθε φορά που φεύγετε.

 ΥΓ: Ο φίλος Μάκης Σεβίλογλου “παντρεύει” και αυτός τους ήχους της παράδοσης, του πριν και του τώρα.

      Με αυτούς σας χαιρετώ… https://www.youtube.com/watch?v=qmQd4ZzVSsw

*Ευχαριστώ τον Χρήστο τ’ Αντρέα που, κάθε χρόνο, 8 Σεπτέμβρη μου δίνει ζωή, με “μεταφέρει” στο χωριό, με πολλά τηλέφωνα, με ακόμα πιο πολλά τραγούδια, με κλαρίνο απ’ τον Λάμπρο τον Τσοτίκα και την κομπανία του. Και αυτός, αφού μιλήσαμε και τα είπαμε, σίγουρα ξέρει πως ο ήχος ο παραδοσιακός δεν αξίζει να ακούγεται με ντραμς και αρμόνια…

*Ο Γκουντής τα ‘χει τα χρονάκια του, αλλά μοιράστηκε με όλους και όλες εικόνες από αυλές. Εύγε!

*Κάποιοι πεθαίνουν, κάποιοι γεννιούνται, κάποιοι παντρεύονται. Αυτός είναι ο δρόμος της ζωής. Στον καθένα από αυτούς, σε φίλους, οικογένειες και συγγενείς στέλνουμε την συμπαράσταση αλλά και την χαρά μας.

Κυριακή, 9 Σεπτεμβρίου 2018