Στην εποχή του internet και της γρήγορης πληροφορίας, είναι το πλέον εύκολο να ενημερωθεί κάποιος για το τι προσφέρει η εθελοντική αιμοδοσία. Το ίδιο απλό είναι να βρει το ποιοι μπορούν να δίνουν αίμα, ποιοι ανήκουν σε ομάδες που ενέχει κίνδυνος η δωρεά αίματος κλπ. Η πρώτη, βέβαια και βασική πηγή ενημέρωσης για οτιδήποτε σχετικό, είναι οι αρμόδιοι γιατροί των Νοσοκομείων και των αρμόδιων τμημάτων αιμοδοσίας.

 

Όταν πρωτοκουβεντιάσαμε για την δημιουργία Εθελοντών Αιμοδοτών, εντός του Συλλόγου, δεν πίστευα ότι αυτό θα πραγματοποιούνταν τόσο γρήγορα και σχετικά απλά. Η απόσταση μεταξύ μας, τους χειμερινούς μήνες κυρίως, κάνει λιγάκι δύσκολη την συνεννόηση και αυτό με προβλημάτιζε. Απ’ την άλλη, όπως είπα, τα καλά του διαδικτύου είναι η ταχύτατη επικοινωνία και έτσι μπήκαν σε σειρά τα πράγματα, βήμα-βήμα, με ανταλλαγή μηνυμάτων, ιδεών και κουβέντα, έστω και μέσω e-mail.

 

Δει είμαστε ειδικοί και έτσι, έπρεπε να ψάξουμε, τόσο για να διαμορφώσουμε έναν “κανονισμό λειτουργίας”, όσο και για να περάσουμε στο πρακτικό κομμάτι, του να αιμοδοτούμε, δηλαδή και να οργανώσουμε το πώς γίνεται αυτό. Προσωπικά, ξεκίνησα την εθελοντική αιμοδοσία το 1998, όταν ήμουν στο Διδυμότειχο και δεν το κρύβω ότι ο πρώτος λόγος ήταν η…άδεια! Περνώντας τα χρόνια, βέβαια, διαμορφώνεται η κουλτούρα, μέσω της πράξης και έτσι αιμοδοτούσα 3-4 φορές τον χρόνο, κερδίζοντας το τερπνόν, μετά του ωφελίμου, καθώς συνειδητοποίησα το πόσο μπορούσαν να βοηθηθούν άνθρωποι άγνωστοι σε μένα από αυτή την…δεκάλεπτη πράξη αγάπης! Τόσο, πάνω κάτω, διαρκεί το να δώσει κάποιος μια “μονάδα”, όπως λέγεται και που αντιστοιχεί στο 1/10, περίπου, του συνολικού αίματος ενός ενήλικα, το οποίο αναπληρώνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι, σε κάποιες περιπτώσεις, όταν κλήθηκα από κάποιον συγγενή ή φίλο, για να προσφέρω μια φιάλη, αυτό έγινε με χαρά και αβίαστα. Είχε γίνει βίωμα ο εθελοντισμός!

 

Πριν από 2 χρόνια, χρειάστηκαν κάποιες φιάλες αίματος για την γιαγιά μου. Όταν αναφέρθηκα στην ομάδα που ήμουν, ως τότε, εθελοντής αιμοδότης για πάνω από 15 χρόνια, για να μου δοθεί ένας αριθμός, η απάντηση που πήρα ήταν ότι δεν ήταν “συγγενής πρώτου βαθμού”, όπως όριζε είναι η αλήθεια ο κανονισμός, τον οποίο δεν είχα μελετήσει και έτσι, με αρκετή “υποχρέωση” μου προσφέρθηκε μία μονάδα. Ενοχλήθηκα, αλλά είπα ότι δεν έπρεπε να μείνω στο γεγονός αυτό. Εξάλλου, όπως λέει και ο πατέρας, συχνά, “μην μένεις πίσω από πόρτες κλειστές”! Έπρεπε να αγωνιστώ για αλλαγή νοοτροπίας και ο Σύλλογος του χωριού, μου πρόσφερε αυτή την ευκαιρία. Σωστοί οι κανόνες λειτουργίας, σε μια κοινωνία, σε έναν σύλλογο, σε μια ομάδα, σε μια παρέα ή οικογένεια, αλλά όταν αυτοί δεν κάνουν διακρίσεις που χάνουν την ουσία. Έτσι, με κουβέντα και ανταλλαγή απόψεων, όπως προείπα, καταλήξαμε στο δίκαιο “μια φορά δίνεις-μια φιάλη δικαιούσαι” και το προχωρήσαμε παραπέρα, στο “αν δεν μπορείς να δώσεις, εδώ είμαι εγώ για σένα”, που αποτελεί στάση ζωής που θα ενώσει την επόμενη γενιά, αυτή των παιδιών, των ανηψιών και των εγγονιών μας.

 

Γυρνώντας στο σήμερα, έστω και με λίγη καθυστέρηση, το νερό μπήκε στο αυλάκι. Ο Σύλλογος Πανοράματος Γρεβενών “Η νέα γενιά” ανήκει, πλέον, στο Εθνικό Μητρώο Αιμοδοτών, με αριθμό μητρώου 12814 και μετράει ήδη τις πρώτες μονάδες αίματος (δύο-2- για την ακρίβεια!), μέσα στον Μάιο! Η έννοια του εθελοντισμού δεν ενέχει υποχρέωση και η βάση του είναι το “θέλω” οποιουδήποτε ή οποιασδήποτε από εμάς. Ο επόμενός μας στόχος, ως το τέλος του έτους είναι η διαδοση αυτής της νοοτροπίας, με την ευχή να “πιάσουμε”  και να διατηρήσουμε στην συνέχεια, το “απόθεμα ασφαλείας” που εχουμε ορίσει, δηλαδή τις τριάντα (30) μονάδες, έτσι ώστε να μπορεί απλόχερα και εύκολα να δοθεί η ελάχιστη βοήθεια σε όποιον χωριανό ή φίλο το ζητήσει.

 

ΥΓ Ένα προσωπικό, μεγάλο ευχαριστώ στην θεία Κούλα, στην Αρετή, στο Εντελβάις και στον Χάρη. Χωρίς την βοήθειά του ακόμα θα έτρεχα ανάμεσα στο ΑΧΕΠΑ και την βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου. “Η νέα γενιά” έχει την γνώση!

 

ΥΓ 2 Επειδή, πάντα με τραγούδι μου αρέσει να “ντύνω” τα όσα γράφω, τα σταυραδέρφια στα χρόνια τα παλιά ήταν οι φίλοι που “σημάδευαν” αυτή την σχέση με το ένωμα του αίματός τους, που γίνονταν με ελαφρύ κόψιμο, συνήθως στην περιοχή του πύχη του χεριού και αυτό ήταν το δέσιμο, ο όρκος πίστης, ο όρκος αίματος, ανάμεσα τους! Η μάνα, λοιπόν, του σταυραδερφού είναι η σταυρομάνα. Σ’ αυτήν αναφέρεται αυτό το μοναδικό, ηπειρώτικο άκουσμα…

Στίχοι:

Θέλω να στο πω, μωρ’ Σταυρομάνα μου,

θέλω να στο πω και πάλι ντρέπομαι.

Πες το ασίκη μ’, πες το βρε λεβέντη μου,

μωρέ, πες το ασίκη μ’, πες το και μη νοιάζεσαι.

Μωρέ, το χειλάκι σου, μωρ’ Σταυρομάνα μου,

μωρέ, το χειλάκι σου, το μαγουλάκι σου.

Γιατί είναι κίτρινο, μωρ’ Σταυρομάνα μου,

μωρέ, γιατί είναι κίτρινο, δεν είναι κόκκινο;

Σκοτώστε με, σκοτώστε με, κι από σεβντά γλιτώστε με!

 

Σταυρομάνα – Ηπειρώτικο τραγούδι (Γρηγόρης Καψάλης) – YouTube