Τα παιδιά της… Μάνας!
Παραμονές του 2017, βρεθήκαμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, 3 άνθρωποι, να κολλάμε γραμματόσημα, να στοιβάζουμε φακέλους, να ξεχωρίζουμε τις πόλεις, τις χώρες που πρέπει να αποσταλούν. Ελπίζοντας πως το καινούργιο ημερολόγιό μας κοσμεί πολλά σπίτια χωριανών και φίλων, πλέον, ξυπνώντας αναμνήσεις μέσα από εικόνες και λέξεις, αξίζει να αναφερθεί πως φέτος βάλαμε ως “θέμα” το νερό, έχοντας φωτογραφίες από κάποιες απ’ τις βρύσες του χωριού.
Γίνεται μια αναφορά στην “Μάνα”, στην τοποθεσία του Κοζήλιου, στο μέρος που “το στήθος της μάνας γης βγάζει το δικό της γάλα”, εκεί που όσοι βρέθηκαν και θα βρεθούν, σκύβουν και θηλάζουν σαν βρέφη και παίρνουν ζωή απ’ την ζωή του αέρα, του χώματος, των δέντρων και των βουνών. Γράφτηκε ένα κείμενο δικό μας, με μεράκι, που υμνεί τον τόπο αυτό, όπως με μεράκι έγινε όλη η δουλειά, η προετοιμασία, απ’ τα… παιδιά της Μάνας!
Τηλέφωνα, ιδέες, αλληλογραφία (ηλεκτρονική, λόγω εποχής!), διαφωνίες, συμφωνίες, εντάσεις, ήρεμες κουβέντες. Απ’ όλα έχει ο μπαξές και δεν γίνεται διαφορετικά, όταν κάθονται να συνεργαστούν άνθρωποι που ζουν μακριά, αλλά παλεύουν για κοινό σκοπό. Μακάρι χρόνο με τον χρόνο να γινόμαστε περισσότεροι και περισσότερες και προς αυτό προσπαθούμε, είτε αφορά προετοιμασία για ένα πανηγύρι, είτε την δομή του ημερολογίου, είτε την δημιουργία του site και το ανέβασμα ενός άρθρου, είτε την βόλτα ως ένα νοσοκομείο για να δώσουμε αίμα. Ζητάμε την όσο γίνεται περισσότερη επικοινωνία. Στείλτε, αν και όσοι μπορείτε, μια ιδέα, μια παρατήρηση, κάτι που (σίγουρα) μας διαφεύγει ή που δεν κάναμε σωστά και που ζητά βελτίωση. Αν υπήρξε πρόβλημα με τις παραλαβές κάντε το μας γνωστό, για να διορθώνονται τα λάθη, να μαθαίνουμε από αυτά. Δείξτε και λιγάκι κατανόηση, παρόλα αυτά, βέβαια, καθώς άμαθοι είμαστε ή μάλλον, μαθαίνουμε απ’ την ίδια την εμπειρία!
Σας χαιρετώ, με λίγες εικόνες και ήχους γνωστούς… Αχ καλή μου μάνα – Πανόραμα Γρεβενών – YouTube
ΥΓ: Γράφοντας αυτές τις γραμμές, απ’ τις πρώτες του 2017, βλέπω την θερμοκρασία του χωριού απ’ το Home | Πανόραμα Γρεβενών. Από -9 ως -3, λέει και η σκέψη μου πάει στους ανθρώπους που ζουν σε αυτές τις συνθήκες, στους λιγοστούς, αλλά ηρωικούς κατοίκους του Πανοράματος (και των γύρω, γειτονικών χωριών, βέβαια), στους πρόσφυγες και μετανάστες των κοντινών ξενοδοχείων και στα μικρά παιδιά τους. Θυμώνω με “τα φωτισμένα μυαλά , τους άρχοντες του τόπου” που αποφάσισαν να πετάξουν ανθρώπους στην Πίνδο για να ζήσουν σαν survivors, θυμώνω με τους Γρεβενιώτες, θυμώνω γενικά, αλλά δίνω τόπο στην οργή ή μάλλον, προσπαθώ να την κάνω δύναμη για να γεννήσει ιδέες και δράσεις, μαζί με την παρέα μας, προς όφελος όλων αυτών των ανθρώπων.
