Σάββατο του Λαζάρου…μέρα θανάτου…μέρα ζωής…!! Μια μικρή πρώτη ανάσταση πριν το μεγάλο γεγονός της ορθοδοξίας μας…την Ανάσταση του Κυρίου!

Μεγάλωσα κι εγώ.. άρχισα να μιλάω όπως οι μάνες μας και όπως οι γιαγιάδες μας! Όλα κύκλος είναι στην ζωή…ο σπόρος που θα φυτευτεί, το βλαστάρι που θα φυτρώσει και το άνθος μεγαλοπρεπές με όλο του το κάλλος θα απλώσει τα πέταλα του κάτω από τον ήλιο της ζωής..να γεμίσει φως και ζεστασιά, ώστε να γίνει και αυτό με την σειρά του ο επόμενος σπόρος της γενιάς του! Πότε ήμασταν οι σπόροι, πότε ανθίσαμε και πότε αφήνουμε πίσω μας ένα κομμάτι σπόρο σε ότι γη μας έχει απομείνει… εύφορη ή άγονη… Η γη όμως ανθίζει εκεί που θέλει όπως λέει και ένα άσμα … (https://www.youtube.com/watch?v=TrsRIvPZMQk)

Επιτρέψτε μου  να μην βάλω σειρά σήμερα σε αυτές τις γραμμές.. θα μιλήσω πιο ελεύθερα και πιο μπερδεμένα.. ο νους δεν μπαίνει εύκολα σε στράτα σαν αρχίσει να μυρίζει άνοιξη και βγει το ουράνιο τόξο!!!

Κάπως έτσι, λοιπόν, άρχισαν οι ετοιμασίες μιας μικρής «Λαζαρίνας» για την  σημερινή μέρα…με άνοιξη και με ουράνιο τόξο!!! Με καρδιά και ψυχή καθάρια και με μάτια να λάμπουν..φωτεινά!! Έτοιμα να ζήσουν την δική τους ανάσταση, όπως την νιώθουν εκείνα. Παραμονή του Λαζάρου πριν πολλά χρόνια μαζεύονταν πολλά κορίτσια μαζί, οι «Λαζαρίνες» και ξεχύνονταν στα χωράφια, να μαζέψουν τα πιο όμορφα και μυρωδάτα λουλούδια για να στολίσουν τα καλάθια τους! Την επόμενη μέρα φορώντας την τοπική φορεσιά μαζεύονταν στο κονάκι, έτρωγαν όλες μαζί και ξεκινούσαν για τα σπίτια του χωριού αρχίζοντας από το σπίτι του παπά. Έπειτα σειρά είχε ο πρόεδρος του χωριού, η εκκλησιά της παναγιάς, τα μνήματα και όλα τα υπόλοιπα σπίτια. Λαζαριάτικα τραγούδια ακούγονταν σε όλα τα σοκάκια μέχρι που τα μπλούκια μαζεύονταν στην κεντρική πλατεία και στήναν τον μεγάλο χορό. Κρασιά, εδέσματα και λαζαρόπιτες προσφέρονταν σε όλο τον κόσμο…και για του λόγου το αληθές γινόταν ένα «νυφοπάζαρο» καθώς οι νέοι αλλά και οι πεθερές διάλεγαν από τις Λαζαρίνες που χόρευαν ποια θα κάνουν νύφη (νυφοδιαλέγματα). Για ποιες Λαζαρίνες λοιπόν να μιλήσουμε σήμερα και για ποιες γιορτές… Ας μην μιλήσουμε… Ας ονειρευτούμε κι ας αλλάξουμε εμείς τον τρόπο που ζούμε κάθε μικρή ανάσταση σήμερα. Εγώ κοιτώντας την δική μου μικρή Λαζαρίνα, πήρα κουράγιο και σκέφτηκα πως αυτή η σπίθα, αυτή η όρεξη για ζωή και παιχνίδι, μόνο δημιουργήματα μπορεί να φέρει. . . κι ας είναι άγονη η γη που ζούμε!

Ξέρετε πως κρατάμε τα όνειρα ζωντανά όμως? Έλεγε παλιά η γιαγιά μου… «Δωμ Θεε μ!» και αποκρινόταν εκείνος: «Κουνησ’ για να σ’ δώσω!» Και δεν χρειάζονται πολλά! Τα σημαντικά είναι στα απλά. Να κρατάμε αγάπη μέσα απ’ τα παλιά! Να μιλάμε! Και να κάνουμε πράξη αυτά που μπορούμε…Ήθη…έθιμα…παραδόσεις! Να κρατήσουμε ζωντανή την φλόγα της παράδοσης που μας δόθηκε…να υπάρχουν κι άλλοι που θα ξέρουν τι είναι η Γκρόπστα, το Τσκαρ’, ο κόκκοτας κι η κουκουτίνα!!!

Σάββατο του Λαζάρου σήμερα και βγαίνουν οι Λαζαρίνες με τα στολισμένα καλαθάκια τους να που τα κάλαντα.

Λαζαρίνα Κουκουτίνα

Βάλ’ αυγό στην καλαθίνα

Και κουκόσια μες στην τσέπη

Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι

Ήρθ’ η μάνα σου απ’το παζάρι

Σου ‘φερε χαρτί και καλαμάρι

Γράψε Θόδωρε γραψε Δημήτρη

Γράψε λεμονιά και κυπαρίσσι!

Το καλαθάκι μ’ θέλει αυγό  

Κ η τσέπη μ’ θέλ κουκόσιες!

Και κάπως έτσι γέμιζαν τα καλαθάκια των κοριτσιών με ένα σωρό καλούδια. Και οι ψυχές τους γέμιζαν ακόμα πιο πολύ με ευωδιές και αγάπη!

Τα παιδιά μας δεν θέλουν πολλά…λίγη μαγεία.. λίγες όμορφες ιστορίες…κ βόλτες!! Πολλές βόλτες!!! Βόλτες με τα πόδια..με ποδήλατα μα πιο πολύ βόλτες με το νου και με την φαντασία! Μυρωδιές οικογενειακές, όπως αυτές που έχουμε στο νου απ’τις γιαγιάδες μας.. εγώ ακόμα τις μυρίζω..δεν μπορώ να ξεχάσω…δεν γίνεται να ξεχάσω…είναι αναμνήσεις βαθειά ριζωμένες…όμορφες…αγαπημένες!

Ας αφήσουμε, λοιπόν, για λίγο στη άκρη τις δουλειές μας και τις έγνοιες μας και ας αποδράσουμε μαζί με τα παιδιά μας…είναι πολύ πιο όμορφος ο κόσμος τους! Είναι δύσκολο, το ξέρω, μα αξίζει! Ας δώσουμε μια ευκαιρία και στα παιδιά που έχουμε μέσα μας να ανασάνουν!!!

Καλή Ανάσταση!

Υ.Γ. Η συνταγή για τα Λαζαράκια είναι μυστικό!!! Όποιος την θέλει ας ανέβει μια βόλτα στο Πανόραμα!!!

Εντελβάις